Ekonomia gerraostean
-
Auritzera arno bila kontrabandoz
Leon Arambel (1932) Aldude
Auritzera joan ohi ziren kontrabando bila. Hotel Burguete-n jan ohi zuten zerbait. Behin bakarrik galdu zituzten zahagiak, karabineroek gauerdian tiroka hartu baitzituzten. Aldudeko hiru tabernak Auritzetik kontrabandoz ekarririko arnoz hornitzen ziren. Horrela irabazten zuten diru pixka bat.
-
Gerrako oroitzapenak
Maria Jauregi Zubillaga (1929) Tolosa
Gerrako oroitzapenak kontatzen ditu. Gogoan du hegazkinak nola pasatzen ziren. Etxean, laborea, txerrikia eta potajea izaten zen, baina kalean gosete handia izan zen. Nafarroatik kontrabandoan irina ekartzen zen.
-
Kontrabando kontuak
Maitere Jauregi Zubillaga (1943) Maria Jauregi Zubillaga (1929) Tolosa
Gerra denboran, beldurra zegoen. Nafarroa eta Gipuzkoa arteko mugan, kontrabando handia izaten zen. Baserrian, simaurraren azpian, janariz betetako zakuak gordetzen zituzten. Bedaiotik Donostiarako bidea egiten omen zuten kontrabandoan. Auzoko errota bat itxi egin zuten.
-
Atallura irin bila
Maria Jauregi Zubillaga (1929) Tolosa
Artoa zuten garaian, auzoko errotak itxita zeudenez, Atallura (Nafarroa) joaten ziren irina lortzeko. Alegia, Amezketa... inguruko jendea asko joaten zen Nafarroara jana lortuko bazen.
-
Gerra garaiko inauteriak
Xabier Garikano Solabarrieta (1931) Tolosa
Gerra garaian, inauteri eta festak kendu zituzten. Gerra hasi eta hurrengo urtean, espainiarrek hiribururen bat bere egiten zutenean, Tolosatik estaziora joaten ziren bandarekin. Trenean bueltatzen ziren boluntarioei, zaurituei... ongietorria egiteko ereserki nazionalak jotzen ziren. Estaziotik bueltan, bandak inauterietako pieza bat jo eta jendea kalean saltoka ibili zela gogoratzen du. Gero, zezenak ere izaten omen ziren. Jendea ez zen mozorrotzen: gehienez, txaketa buelta emanda edota brusa jantzi ohi ziren. Garai hartan, "ikaragarrizko miseria eta gosea zegoen".
-
Irin eta ardo bila, zortzi urterako
Eugenio Zabala Olazabal (1933) Tolosa
Gipuzkoan errotak itxita zeuden garaian, Bedaiotik Atallura (Nafarroa) joaten ziren, Zaratetik barrena. Zortzi urterako joaten omen zen aberea hartuta irin eta ardo bila. Ardoa Uztegi edo Azkaratetik hartu ohi zuen. Eugenioren amak usaimen ona zuen, eta segituan antzematen zuen nongo ardoa zen.
-
Amezketarrak eta mikeleteak
Eugenio Zabala Olazabal (1933) Tolosa
Amezketarren izaera du hizpide. Amezketarrek mikeleteei zer trikimailu egiten zizkien kontatzen du.
-
Txekor bila etxera
Eugenio Zabala Olazabal (1933) Tolosa
Baserrietan, txekorrak hazi ohi ziren, saldu eta dirua ateratzeko. Norberak saldu eta diru gehiago atera baino lehen, agintariak baserriz baserri ibiltzen ziren txekor horiek diru gutxiagoren truke biltzeko. Orduko Bedaioko alkateak baserritarrak salatzen omen zituen. Betelura bidean, poliziak auzoko bi mutil txekorrarekin harrapatu zituenekoa kontatzen du.
-
Osaba atxilotu zutenekoa
Eugenio Zabala Olazabal (1933) Tolosa
Osaba batek Bedaioko alkatearekin izandako gorabehera bat zela medio, guardia zibilek atxilotu egin zuten. Jesuita baten bitartekaritzari esker ez zitzaion ezer gertatu, bestela hura hiltzeko agindua emanda omen zegoen.
-
Apaizari uztarekin ordaindu behar
Eugenio Zabala Olazabal (1933) Tolosa
Norbait hiltzen zenean, apaizari garia eman behar izaten zitzaion. Eugenioren amona hil zen urtean, harria egin zuen, eta laborea galdu egin zuten. Uzta faltan, ehorzketa diruarekin ordaindu nahi izan zuen amak, baina apaizak ezezkoa eman zien usadioa galtzen zelako. Gauzak horrela, Nafarroara joan behar izan zuten uzta bila.
-
Metxazko metxeroa
Eugenio Zabala Olazabal (1933) Tolosa
Lehen, tabakoa erretzeko metxazko metxeroa erabiltzen zen. Metxazko metxeroa nola zen kontatzen du. Tabakoa errazionamenduan egoten zen. Eugenioren etxean ez zuen inork erretzen, eta osaba bati ematen zioten tabakoa.
-
Anaiaren diru-iturriak
Eugenio Zabala Olazabal (1933) Tolosa
Anaiari buruz hitz egiten du. Dirua eskuratzeko hainbat bide izaten omen zituen. 12 urtez gero, pilota alokatzen omen zuen; "baratoa" esaten zitzaion. Larrua josi ohi zien pilotei, eta erosi ere egiten omen zituen. Nafarroara etxerako ardo bila joaten zenean, berarentzat olioa edo erosi ohi zuen Tolosan saltzeko gero.
-
Olioa, garestia
Eugenio Zabala Olazabal (1933) Tolosa
Gerra ondorenean, olioa garestia izaten zen. Eugenioren etxean, Nafarroatik ekarri ohi zuten olioa. Eltzea gozatzeko, olio faltan, esnegaina erabili ohi zen.
-
Anaia, "traperoa"
Eugenio Zabala Olazabal (1933) Tolosa
Anaiari buruz hitz egiten du. Pilotak alokatuz, dirua ateratzen zuen. Nafarroara joan eta olioa erosteko adina. Olioa oso garestia izaten zen. Gaztetatik, "negoziantea" izan zela dio.
-
Gosetea eta estraperloa
Joana Iraola Uranga (1924) Tolosa
Gerra ondorenean, gosea "latza" izan zen. Jendea Nafarroara joaten zen irin bila; "ixilka" joan behar izaten zuten.
-
Errazionamendua
Joana Iraola Uranga (1924) Tolosa
Gerra ondoreneko kontuak ditu hizpide. Jendea Nafarroara joaten zen irin bila. Errazionamendua zer ematen zuten aipatzen du: arroza, garbantzua... Tolosako dendetara joan behar izaten zuten errazionamenduko jakiak hartzera.
-
Otxandiora gauez olio bila
Paskual Uribe Jaio (1926) Durango
Estraperlo garaian, amak Otxandiotik gauez olioa nola ekarri zuen azaltzen du Paskualek. Erositako zahia eta etxeko artoa ematen zioten ganaduari. Ama egunero jaisten zen esnearekin kalera.
-
Kupoa eman beharra zegoen garaia
Paskual Uribe Jaio (1926) Durango
Kupoaren garaian, aguazila etortzen zen aitorketak jasotzera. Baserritarrak gezurretan aritzen ziren. Imazen errotan entregatzen zuten kupoa.
-
Gosearekin arbia jaten
Encarna Ormaetxea Munitxa (1921) Durango
Gerraosteko gosetean kaletar batzuk jateko arbi eske etortzen ziren. Aberatsak beti salbatzen direla dio Enkarnak.
-
Soloak ematen zuena jaten zen
Laura Arrizabalaga Zarraonaindia (1929) Ibarrangelu
Garia eta artoa ereiten ziren. Bertoko patata gutxi egon zen. Gerra ostean patata beltza ekarri zieten, alemaniarra edo. Tomatea eta piperra egoten ziren, baina tomate gordinik ez zen jaten, egindakoa bai. Ogia eta artoa ez zen falta, baina errotara joan behar izaten zen. Ibarrangelun, bi errota zeuden artoa ehotzeko, eta gariarentzako bat.