Politika eta Franco

  • Juan Joxe Agirre Begiristain Argitalpen klandestinoen, sermoien... bilketa

    Juan Joxe Agirre Begiristain (1930) Alegia

    Lazkaoko fraide-etxean liburutegi eta artxiboa sortzeko hasieran izan zituen zailtasunei buruz hitz egiten du. Hasiera batean liburutegia eratzeari ekin zion, eta gero etorri zen artxibategia osatzearen ideia. Argitalpen klandestinoen, sermoien... bilketarekin nola hasi zen. Bilketaren garrantziaz hitz egiten du.

  • Sabina Arruabarrena Anaiak izan zituen arazoak, gerra ondoan

    Sabina Arruabarrena Oiarzabal (1928) Astigarraga

    Anaia zaharrenak ezin zuen etxetik atera; gordeta egon zen, Urnietan. Gainera, isuna jarri zioten gero. Ama eta biak bisitan joaten ziren. Guardia zibilak ate joka joan, eta udaletxera eramaten zuten anaia, gaua pasatzera.

  • Sabina Arruabarrena Gerra ondoan, eskolan komeriak

    Sabina Arruabarrena Oiarzabal (1928) Astigarraga

    Udaletxeko eskolako kontuak. Neska-mutilak aparte. Maistrak begitan hartu zuen, gerran kanpoan ibilia zelako. Jostorratza puntaz gora eman ziolako errieta egin zion, esanez "gorriek" erakutsi ziotela hori egiten. Berak ez zuen eskolara bueltatu nahi, baina etxean ezin zuten beste ikastetxerik ordaindu.

  • Sabina Arruabarrena Besoa altxatuta, denen erakusgarri

    Sabina Arruabarrena Oiarzabal (1928) Astigarraga

    Eskolan errezatu eta kantatu egiten zuten. Atze-atzean egoten zen bera, mahairik gabe banku batean eserita, eta aurreraino joanarazten zuen irakasleak, besoa altxatuta abestera. Jostorratzaren pasadizoa aipatzen du.

  • Tiburtzio Izagirre Arrratibel Uniforme militarraren uhalez mandoarentzako hedeak egin

    Tiburtzio Izagirre Arratibel () Ataun

    Txapel gorriarekin eta korreajeekin desfilatzen zuten mutikoek San Martinen, gerra denboran. "¡Viva Santiago!" esan behar zuten eliza paretik pasatzean. Mutil baten aitak mandoentzako hedeak egiteko erabili zituen semeren uniformeko uhalak.

  • Tiburtzio Izagirre Arrratibel "Vuela avecilla, vuela" kantua

    Tiburtzio Izagirre Arratibel () Ataun

    Eskolan kantatzen zuten erdarazko kantu bat: "Vuela avecilla, vuela"

  • Tiburtzio Izagirre Arrratibel 'Cara al Sol', bertsio zaharra

    Tiburtzio Izagirre Arratibel () Ataun

    Eskolan kantatzen zuten Cara al Sol kantua. Bertsio zaharra; tartean "carlistas aurrera!" entzun daiteke.

  • Tiburtzio Izagirre Arrratibel "España es mi patria, mi madre adorada..." kantua

    Tiburtzio Izagirre Arratibel () Ataun

    Eskolan erakusten zieten beste kantu bat: "España es mi patria, mi madre adorada...". "Gloria a la patria, gloria sin fin porque alegre sabe morir" amaitzen da. Bigarren aldiz kantatzen du, lehenengoan nahastu egin da eta.

  • Tiburtzio Izagirre Arrratibel "Ya la campana sonora avisa" kantua

    Tiburtzio Izagirre Arratibel () Ataun

    "Ya la campana sonora avisa" kantua kantatzen du.

  • 478 "Maestros sietemesinos"

    Aitor Garmendia Goitia (1934) Beasain

    Rufino Movellan kanpotarra zen izatez. Irakasle aparta zen baina jarrera politikoagatik debekatu zioten eskolak ematea. Alderantziz, Erregimenaren aldeko zirenek, zazpi hilabetetan lor zezaketen irakasle titulua. "Maestros sietemesinos" esaten zitzaien hauei.

  • Begoña Soba Piper Iberbekoren Kanta eta botoak

    Begoña Soba Landeta (1934) Zamudio

    Piper Iberbekori egindako kanta abesten du. Gaur egun bezala lehen ere botoak erosten zirela kontatzen du.

  • Eugenia Narbaiza Mutilarekin domeketako erromerian elkartzen ziren

    Eugenia Narbaiza Aranguren (1928) Zaldibar

    Gizona Arrateko erromerian ezagutu zuen, hamasei urte zituela. Domeketan baino ez zuten elkar ikusten, gizona Abadiñokoa da eta. Inguruko erromeriarik handiena Berrizen egiten zuten, soinuarekin eta saxofoiarekin. Abadiñon, esaterako, alkateak erromeria egitea debekatu zuen gerraostean.

  • Markaida Barrenetxea ahizpak Euskarazko izenak izatearren maistrak gogor egin

    Bene Markaida Barrenetxea (1935) Bitoria Markaida Barrenetxea (1939) Sopela

    Maite eta Iñese izeneko bi neska oso txarto tratatzen zituen maistrak beraien izenengatik, izen euskalduna izateagatik hain zuzen ere. Nere izeneko bati "Mia" esaten zion. Beraien etxekoek ez zuten horrelako arazorik izan.

  • Anjel Elorza Beitia Txapela ez kentzeagatik atentzioa deitu

    Anjel Elorza Beitia (1937) Legutio

    Eskolako mutikoak desfilean eskua altxatuta 'Cara al Sol' abestu behar izaten zuten. Behin desfilean zihoazela, behiak uztartzen zegoen gizon bati atentzioa deitu zion maisuak beraiek pasatzerakoan txapela ez zuelako kendu.

  • Arantxa Larrea Kartzelako egonaldia

    Arantxa Larrea Garmendia (1937) Lezo

    Ez zioten jo, kartzelara eraman zutenean. 14 urterekin gaixotasun bat izan zuen. Berak ez zekien etxean hartzen zituenen izenak. Ijitoak ere hartzen zituen etxean. Klaustrofobia zuen kalabozoan. Senarrari lau urteko zigorra jarri zioten, baina amnistiarekin lehenago atera zen.

  • Arantxa Larrea Etakideak etxean

    Arantxa Larrea Garmendia (1937) Lezo

    "Txikia" ETAkideari buruzkoak: indarkeriaren aurkakoa ei zen; hil egin zuten, Errenterian. Pertur aipatzen du. Garai hartan ETAk ez zuen hiltzen; atrakoak egiten zituen. Behin, atrako baten ondoren beraien etxera joan ziren denak.

  • Arantxa Larrea Kartzelan izandako borroka

    Arantxa Larrea Garmendia (1937) Lezo

    Senarra oso gaizki egon zen Ocañan. Kartzelan borroka egin zuen emakume batekin, FACeko batekin. Mezetara joaten zen, eta mojekin ondo konpontzen zen; haiek ezin zuten hori ikusi.

  • Arantxa Larrea Kartzelako anekdota

    Arantxa Larrea Garmendia (1937) Lezo

    Kartzelan zegoela, bere urtebetetzean Martuteneko gizonezko presoei bera ikusten utzi zieten. 33 ziren. Zorionak kantatu zioten.

  • Arantxa Larrea Kartzelako egonaldiko une gogorrenak

    Arantxa Larrea Garmendia (1937) Lezo

    Seme-alabak izanez gero, ikustera joaten uzten zieten. Bestela ez. Ilobak joan zitzaizkion bisitan behin kartzelara, eta despedida oso gogorra egin zitzaion. Kalabozotik kartzelara eraman zutenean ere oso gaizki pasatu zuen. Lehen hilabetea izan zen okerrena.

  • Arantxa Larrea Libre utzi zutenean, Madrilen

    Arantxa Larrea Garmendia (1937) Lezo

    Libre utzi zutenean, Madrilen, ezin zuen sinestu. Dirua bazuen, baina iluntzen hasia zen, eta ez zuen atera nahi. Koinataren anaiaren etxera joan zen. Lezon diruz lagundu zioten lagunek.