Euskara eta politika
-
Euskara lehiaketak Odeon antzokian
Txomin Mujika Latxa (1952) Elgoibar
Odeon antzokian euskara lehiaketak egiten ziren. Besteak beste, Felix Etxeberriak, Jesus Larrañagak eta Pako Juaristik osatzen zuten epaimahaia. Adinaren arabera, galdera ezberdinak izaten ziren. Berak aitak irakatsitako bertso batzuk bota zituen eta saria irabazi zuen 10 urtekoen mailan. Gogoan du nagusiago bati "esparrago" nola esaten den euskaraz galdetu ziotela. Aitak lagundu zion galderekin Felix Etxeberriari.
-
Gurasoei erdaraz hitz egien zieten batzuek
None Zumalde Zumalde ahizpak () Oñati
Zukaren eta hikaren moduan, euskararekin eta gaztelaniarekin antzekoa gertatzen zen. Gurasoek seme-alabei euskaraz egiten zieten, baina eurek gurasoei erdaraz, esaterako, Natiren senarraren etxean. Ana mariren garaian debekatuta zegoen euskara, eta eskolan zigortu egiten zituzten euskaraz hitz egiteagatik. Zumaldetarrek euskaraz egiten jarraitu dute aitak euskaraz egiteko esaten zielako, nahiz eta debekatuta egon.
-
Francoren heriotza eta Ikastolen goradakada
Angel Ugarteburu Meabebasterretxea (1942) Berriatua
Elgoibarren immigrazioaren ondorioz euskara asko galdu zen eta euskara ez zen normaltasunez transmititu. Frankoren heriotzarekin, izugarri hasi zen ikastolaren eskaera. Metodologia berriak, testuliburuak...
-
Euskararen egoera garai batean
Fernantxo Intxaurrandieta Aizpurua (1947) Lezo
Hika hitz egiteko ohitura dute. Bere gazte garaitik hona euskara asko aldatu dela dio. Eskolan gaztelaniaz ikasi zuten. Banderak igo eta "Cara al sol" kantatu behar izaten zuten, egunero. Flechas y pelayos. Kale Nagusian guardia zibil ezkongabeak bizi ziren (eta koartelean ezkonduak), eta kalean topo egiten zutenean ezin zuten euskaraz egin. Soldaduskan ere ezin, noski. Azpeitiko batzuekin elkartu zen han, eta isilka bertsotan ere aritzen ziren (Anjel Larrañaga musikaria).
-
Txapela erantsi beharra; eskolan euskararik ez
Mahai-ingurua Antzuolan 1 () Antzuola
Abade baten aurretik pasatzerakoan txapela erantsi eta "Ave María Purísima" esan behar izaten zen. Albaitariaren eta medikuaren aurrean ere erantsi behar izaten zen txapela. Eskolan zein maristetan euskaraz egiteagatik arazoak.
-
Seme-alabekin ez zuen hitanoan egiten
Pilar Guridi Aiastui (1935) Oñati
Seme-alabei ez die hitanoan egin. Ez zen erabaki bat izan; gazteleraren menpean bizi ziren orduan. Pilarrekin gehiago egiten zuten gazteleraz, baina aitak ez zuen etxean gaztelerarik onartzen.
-
Ordiziako euskara eta euskara Ordizian
Patxi Maiza Urrestarazu (1933) Ordizia
Ordizian jende gehiagok daki euskara, baina kalean erdaraz hitz egiten da hala ere. Lehen kalean eta etxean euskaraz baina jende artean erdaraz, eta eskolan ere erdaraz. Berak zuka egin izan du beti. Aitak berari hika. Ordiziako euskarak eta Ataungoak badute diferentzia txiki bat.
-
Mojetan, dena erdaraz; beldurra eta ausardia
Arantxa Gurmendi Olabiaga (1944) Donostia
Teresiarretan uniforme berdea zuten: "vespak" deitzen zieten. Ezin euskaraz egin. Gerora jakin zuen ikaskide batzuek euskaldunak zirela (Arantxa Urretabizkaia). Ikastolako lagunek talde itxia osatzen zuten. Beldurra eta ausardia.
-
'Jarrai' antzerki-taldean nola hasi zen
Arantxa Gurmendi Olabiaga (1944) Donostia
Turismo bulegoan zebilela ezagutu zituen Jarrai antzerki-taldekoak; laguntza eske joan ziren. Santo Tomasetan emanaldia. Iñaki Beobide. Nola hasi zen taldean, Ramon Saizarbitoriarekin batera. Taldekideak.
-
Antzezlanak itzultzeko, apaizen laguntza; 35 talde Gipuzkoan
Arantxa Gurmendi Olabiaga (1944) Donostia
1969an desegin zen Jarrai antzerki taldea. Obra asko antzeztu zituzten, aurretik apaizen laguntzarekin itzulita. Apaizak kultur eragile. Sotanarik ez zuten erabiltzen. Beste antzerki-talde batzuk bultzatu zituzten: 35 talde zeuden Gipuzkoan.
-
Ipuinak saltzen frontoietako jaialdietan
Arantxa Gurmendi Olabiaga (1944) Donostia
Jarrai taldean ipuinak ere argitaratu zituzten, euskaraz. Ipuin ezagunak itzuli zituzten; katalanekin elkarlanean. Bertso jaialdietan eta pilota partidetan saltzen zituzten fotokopiak. Taldeko harakinak, Goñik, txuleta bakoitzarekin ipuin bat saltzen zuen. Militantzia.
-
`Jarrai´ antzerki taldekoen bilerak eta ibilerak
Arantxa Gurmendi Olabiaga (1944) Donostia
Jarrai antzerki taldekoak non elkartzen ziren: Beobideren etxea, apaizek utzitako lokalak... Zentsurakoak joaten ziren emanaldietara. Mundua jateko ausardia zuten orduan, ikasketarik izan ez arren; denak ziren beharrezko.
-
Donostia, erreferentzia antzerkigintzan
Arantxa Gurmendi Olabiaga (1944) Donostia
Donostia erreferentzia bihurtu zen antzerki arloan, Gipuzkoako taldeen akuilua. Garai hartako kultur mugimendu oparoa. Euskal kantagintza berria.
-
Lehenengo antzezlana prestatu zuenekoa
Arantxa Gurmendi Olabiaga (1944) Donostia
Sekretaritza ikasten ari zela, akademian antzezlan bat prestatu zuen; 15 urterekin. Entseguak egin zituzten, baina ezin izan zuten estreinatu, mutiletako bat atxilotu egin zutelako ikurrina bat jartzeagatik.
-
Meliton Manzanasen aurrean
Arantxa Gurmendi Olabiaga (1944) Donostia
60eko hamarkadako giro nahasia (manifestazioak...). Lehen Aberri Eguna, Bergaran. Bidai agentzia batean zebilen lanean, eta autobusak hartu zituen hara joateko. Polizia joan zen galdezka, eta Meliton Manzanasengana eraman zuten. Galdeketa.
-
Gerra osteko lehen euskarazko irratsaioa, Paristik
Arantxa Gurmendi Olabiaga (1944) Donostia
Parisen euskarako irakasle hasi zen senarra, unibertsitatean, Txillardegik utzi zuenean. Antzerki-talde batean hasi zen bera, Azañaren ilobarekin, eta Buenas noches, España irratsaioan parte hartzea proposatu zion, euskaraz. Pirenaica irratsaioa.
-
Euskara, libre
Rufino Arbelaitz Sarasola (1924) Oiartzun
Rufino 13 urtera arte ibili zen eskolan, gerra hasi aurretik, eta gogoan du garai hartan euskara libre zela eskolan.
-
Gerraosteko errepresioa eta euskal izenak
Miren Agurtzane Irigoras Gaintza () Durango
-
Mojekin euskara debekatuta
Maritxu Barrutia Totorikaguena (1920) Markina-Xemein
Markinako Mesedetako mojen ikastetxean dena zen erdaraz. Askotan egiten zien agiraka. Mojekin euskara asko galdu zutela dio.
-
Erdaraz egiten zuten Ondarroako arraindunak
Maritxu Barrutia Totorikaguena (1920) Markina-Xemein
Ondarroatik arraina saltzera etortzen ziren hiru arraindun. Buru gainean ekartzen zuten arraina eta haiek dena egiten zuten erdaraz, baina arraina saltzerakoan dena egiten zuten euskaraz.