Irinik ez, baina isuna bai
Hizlaria(k): Beñardo Irastortza Amiano (1928) Herria: Irun (Gipuzkoa)
Nafarroara errotara joateko, oinez joaten ziren astoa zakuz kargatuta zutela. Bidean batzuetan guardia zibilekin egiten zuten topo. Behin errotan irina errekisatu zieten eta amorruz beteta itzuli behar izan zuten etxera. Hurrengo egunean, salaketa zeukatela eta isuna ordaindu behar zutela konturatu ziren. Lehen ez zekiten artoa eho gabe jaten edo eskuz txikitzen.
Informazio gehiago: Irinik ez, baina isuna bai
Ekonomia gerraostean
-
Kontrabandoa eta estraperloa
Margarita Maiza Auzmendi (1938) Jose Mari Razkin Agirre (1932)
Etxarri Aranatz
-
Gerraostean, soldadutza eta gosea
Txomin Aranburu Artano (1922)
Andoain
-
Baserrietan errazionamendurik ez
Jose Manuel Susperregi Zabala (1932)
Lezo
-
Bildotsak estraperloan
Inazio San Migel Sorazu (1927)
Mutriku
-
Bergaran neskame; igandean bizikletan etxera meriendatzera
Flora Gauba Lete (1922)
Bergara
-
Medikua kontrabandoan
Maximo Undabeitia Zabala (1919)
Muxika
-
Antzuolara, irin bila
Mariano Izagirre Lakunza (1937)
Urretxu
-
Gerra garaian janaria lortzeko egindakoak
Lucio Lizartza Esnaola (1932)
Berastegi
-
Soldataren ordez, patata
Karidad Mendizabal (1929)
Mutriku
-
Kanpotarrak harrituta Hendaiako kontrabandoarekin
Andoni Etxarri (1943)
Hendaia