Irinik ez, baina isuna bai
Hizlaria(k): Beñardo Irastortza Amiano (1928) Herria: Irun (Gipuzkoa)
Nafarroara errotara joateko, oinez joaten ziren astoa zakuz kargatuta zutela. Bidean batzuetan guardia zibilekin egiten zuten topo. Behin errotan irina errekisatu zieten eta amorruz beteta itzuli behar izan zuten etxera. Hurrengo egunean, salaketa zeukatela eta isuna ordaindu behar zutela konturatu ziren. Lehen ez zekiten artoa eho gabe jaten edo eskuz txikitzen.
Informazio gehiago: Irinik ez, baina isuna bai
Ekonomia gerraostean
-
Uzta entregatzeko kupoa
Txomin Apoita Zubizarreta (1924) Maria Irusta Mallea (1928)
Munitibar-Arbatzegi-Gerrikaitz
-
Gerra ondorengo gabeziak; janariak nola kontserbatzen zituzten
Maria Luisa Zabala Zubiarrain (1930)
Aduna
-
Gerraostean kaletarrak ere soroak lantzen
Elias Galartza Aranguren (1935)
Aramaio
-
Arrandegian lanean
Joxepa Zabalegi Lazkanotegi (1916)
Oiartzun
-
Babarrunak erregimenari entregatzen
Seberiano Iñarra Lizarazu (1926)
Errenteria
-
Errezionamenduko ogi gogorra
Margari Aizpurua Lete (1923)
Donostia
-
Frantziarako bidaiak eta estraperloa
Juan Larrañaga Alberdi (1921)
Zestoa
-
Gerraosteko gosetearen eragina erakusten duen anekdota
Manolo Larrañaga Juaristi (1927)
Azkoitia
-
Irina eta harriz betetako dilistak
Inas Munitiz Lartitegi (1925)
Bermeo
-
Atallura irin bila
Maria Jauregi Zubillaga (1929)
Tolosa