Katuak ilobak maino maiteago
Hizlaria(k): Anastasio Beaskoetxea Egiarte (1925) Herria: Mendata (Bizkaia)
Diru apur bat eman zion baserriko ugazabak eta Errekaldera itzuli zen eta han egon zen soldadutzara joan arte. Hamabost urterekin, izapideak egin zituen itsasora joateko nabigatzera. Mundu Gerra zen, baina berak handik irten beharra zuen. Gose garaia zen, lana zuenean ere, ez zuen ostatua ordaintzeko adina irabazten. Izeko neskazaharrak maiteago zituen txakurra eta katuak ilobak baino. Beste bi neba-arreba ere morroi edo neskame joan ziren.
Informazio gehiago: Katuak ilobak maino maiteago
Ekonomia gerraostean
-
Zilarrezko txanponak gorde
Juli Exposito Loinaz (1925)
Ordizia
-
Txekorrak isilpean hiltzen, etxean
Mertxe Larrarte Zuzaia (1933)
Hondarribia
-
Errazionamendua eta kupoak
Margarita Maiza Auzmendi (1938) Jose Mari Razkin Agirre (1932)
Etxarri Aranatz
-
Gerra garaiko zorrak ordaintzen
Joxe Mari Zuloaga Etxebeste (1932)
Errenteria
-
Jende asko eskean
Eusebio Arriolabengoa Mendizabal (1925)
Aramaio
-
Milizianoak ez osteko zaintzan
Katalin Bengoa Madariaga (1917) Soledad Luno Arenaza (1922)
Bermeo
-
Baserriko jeneroa ezkutatu beharra
Katalin Atxurra Alegria (1926)
Lekeitio
-
Gerra ondorengo egoera: baserritik lantegietara lanera; familia ugariak auzoan
Felipe Altuna Egidazu (1929)
Bergara
-
Gaztaina egosiak jaten zituzten artoa zuritu ondoren
Manuel Odriozola Otaegi (1931)
Anoeta
-
Baserriko produktuengatik zergak ordaindu beharra
Tomas Alkorta Barruetabeña (1937)
Mutriku